Kıyı Şehir Manzarası
Gün batımı serinliğinde, şehir sessizce uykuya dalar.
Gökyüzü renk cümbüşü, ışıklar yavaşça yanar.
Denizin aynasında, şehrin ışıkları parlar,
Huzurlu bir akşam, sessizce anılar saklar.
Yıldız Dokunuşu
Bir yıldız gibi parıldayan papatya,
Bileziklerin arasından sıyrılıp kayma.
Doğanın kalbine nazikçe dokunurken,
Bir çiçekle kurulan sonsuz bağ, yıldızlar kadar eski.
Akşamın Huzuru
Yol boyunca serilen mavi akşamın altında,
Sokak lambaları titrek bir ışık saçar.
Sağda camları aydınlık evler, minareli bir cami,
Sessizlik içinde, huzur dolu bir mahalle başlar.
Yıldızlar göz kırpmadan önce son anlar,
Gündüzle gece arasındaki yumuşak geçiş.
Bu sakin sokaklarda, zaman adeta durur,
Ve her bir ışık, gökyüzündeki bir yıldız gibi parlar.
Baharın Elçileri
Elde can bulan baharın renkleri,
Pembe, mor ve beyazın zarafeti.
Gün batımı sessizliğinde bir parıltı,
Gecenin kucak açtığı çiçeklerin hikayesi.
Akşamın Yıldızı
Akşamın alacasında, maviye dönen gökyüzü,
Ufukta pembe ve turuncu bir tablo çizer.
Yalnız bir yıldız parlar, huzurun simgesi,
Tepeler ve binaların silueti, sessizce izler.
Şehirde Gün Batımı
Gün batarken şehrin silueti,
Gökyüzünde sıcak bir ışık yayar.
Dağların ardından batan güneş,
Doğa ile insanın buluştuğu yer.
Yolun Hikayesi
Güneşin parıltısı altında, yol bir yana kıvrılır,
Sokak lambaları sıralı, adeta bir yol gösterir.
Sol tarafta binalar, sağda henüz dokunulmamış toprak,
Şehirle doğanın, yol üstünde buluştuğu anlar.
